اقدامات پزشکی پیش از پرواز

اختراع هواپیما و تحقق رویای پرواز آدمی بر فراز ابرها، در راحتی و سرعت انجام سفرها کمک بسزایی به بشریت کرده است. امروزه به راحتی میتوان سفرهای چندین هزار کیلومتری را به راحتی و در کمترین زمان ممکن به انجام رسانید. هواپیما، دورترین نقاط زمین را به یکدیگر نزدیک کرده و امکان سفر به هر کجای این کره خاکی را به راحتی فراهم ساخته است.

اما این گونه سفرهای هوایی، گاه با مشکلات و ناراحتی هایی نیز همراه بوده و برخی از افراد به دلایل گوناگون پزشکی، هنگام سفر با هواپیما، دچار مشکلات و عوارضی می شوند.

با وبلاگ پروازیاب در ارائه راهکارهای مقابله با بعضی از عوارض ناشی از پرواز همراه باشید.

اگر دچار تهوع می شوید …

مسافرانی که این مشکل را دارند، علاوه بر دارو، باید از هوای سرد تهویه شده به طور مستقیم استفاده کنند و برای ناپدید شدن احساس تعادل و سرگیجه، به خط افق خیره شوند. توجه داشته باشید، کودکان زیر ۸ سال و اشخاصی که دچار مسمومیت هستند باید از مصرف داروی دیمن هیدرینات به دلیل آثار آرام بخشی آن پرهیز کنند.

اگر دچار گوش گرفتگی می شوید …

تغییرات فشار داخل هواپیما به هنگام برخواستن از زمین و همچنین فرود آمدن، به دلیل خنثی نشدن فشار منفی داخل گوش میانی، ممکن است باعث ایجاد گوش درد شود؛ در این صورت مسافر احساس پری یا بسته شدن گوش پیدا می کند، برای جلوگیری از این حالت، بیماران با عفونت دستگاه فوقانی تنفس، باید ۳۰ دقیقه قبل از فرود پرواز از قرص آنتی هیستامین استفاده کنند. جویدن آدامس، مکیدن شکلات و به دهان گرفتن پستانک توسط نوزادان یا کودکان نیز باعث بکارگیری عضلات بلع و جلوگیری از گوش درد در هنگام سفر هوایی می شود.

زمان تیکاف پرواز نیز می توان با انجام مانور «والسالو» از گرفتگی گوش جلوگیری کرد. برای این کار باید ابتدا یک نفس عمیق بکشید، هوا را در ریه ها ذخیره کرده، دهان را ببندید و با انگشتان خود سوراخ های بینی را بگیرید و سعی کنید هوا را از بینی بیرون بدهید.

اگر دچار درد ساق پا می شوید …

در مسافرت های طولانی به علت محدودیت در حرکت اندام ها و کندی جریان خون، امکان ورم ساق و اطراف قوزک پا وجود دارد. این حالت در بیماران قلبی و خانم هایی که قرص های ضد بارداری استفاده می کنند خطر ایجاد لخته شدن خون و ترومبوفلبیت را بالا میبرد، بنابراین توصیه می شود مسافران در مواقعی که اجازه دارند، در داخل هواپیما حرکت کرده و راه بروند یا حین نشستن، عضلات خود را منقبض و منبسط کنند تا گردش خون در اندام ها افزایش پیدا کند.

اگر بی خواب می شوید …

در مسافرت های هوایی و در هواپیما به علت خشکی هوا و افزایش تنفس به دنبال استرس، تبخیر آب بدن بیشتر شده و بدن فرد دچار بی آبی و پیرو آن بی خوابی می شود، بنابراین حتما در طول سفر به اندازه کافی آب بنوشید و از مصرف نوشیدنی های کافئین دار مانند قهوه و چای اجتناب کنید؛ زیرا کافئین علاوه بر ایجاد کم آبی، می تواند باعث افزایش تحریک پذیری، استرس و بی خوابی شود.

اگر دچار تنگی نفس می شوید …

استرس ناشی از پرواز، بسیار شایع است و می تواند باعث تند نفس زدن و اختلال در سیستم ریوی و اکسیژن رسانی شود؛ در این حالت توصیه می شود، فرد در هوای دم خود، مجدد دم و بازدم انجام دهد، به این نحو که کیسه ای در اختیار او قرار می گیرد که باید چند بار در آن نفس بکشد. برای کاهش ترس از مسافرت با هواپیما نیز می توان از قرص های آرام بخش با دستور پزشک معالج استفاده کرد.

توصیه های طبی پرواز

حداقل ۱۳ ساعت قبل از پرواز از افراط در مصرف نوشابه و مواد غذایی نفاخ مانند لوبیا، پیاز، خیار و میوه های خام خوداری کنید. ۲ وعده غذایی قبل از مسافرت نیز بهتر است سبک و زود هضم باشد. از پوشیدن لباس های تنگ برای سفر خوداری کنید و لباس راحت و مناسب بپوشید.

بیماران قلبی، دیابتی ها، مبتلایان به فشار خون بالا و دیگر بیماری هایی که فرد قبل از سفر به آنها مبتلاست، لازم بوده داروهای مخصوص خود و فهرست آنها را در کیف دستی قرار داده و به داخل هواپیما ببرند تا در صورت لزوم از آنها استفاده کنند. اثرگذاری برخی از داروها و اسپری های دارویی در اختلاف فشار سفر هوایی کاهش می یابد، بنابراین باید در این مورد با پزشک خود مشورت داشته باشند.

موارد منع طبی پرواز

در حال حاضر تمام شرکت های هوایی، دارای مراکز پزشکی هوایی هستند و مسافران می توانند برای مشاوره پیش از پرواز به آنها مراجعه کنند.

دریافت مجوز پرواز از پزشکان هوایی برای تعدادی از مسافران ضروری است که عبارتند از:

کسانی که شکستگی عضو و گچ گرفتگی دارند، بیمارن اعصاب و روان که برای دیگران مزاحمت ایجاد می کنند، بیماران بعد از عمل جراحی، بیماران قلبی- عروقی مانند کسانی که دچار سکته قلبی و مغزی شده اند یا فشار خون غیر قابل کنترل دارند، بیماران ریوی به خصوص کسانی که دچار تنگی نفس و آسم هستند، خانم های باردار و نوزادان در هفته اول زندگی.